Dag 8 - Mandalay

Dat zijn we weer,

De eerste uitdaging van vandaag was geld pinnen. Dat kan hier wel al volop maar met hindernissen. We hebben dollars meegenomen maar in de hotels willen ze alleen dollar biljetten vervangen door kleinere coupures. Dus daar hebben we niets aan. Bij de eerste drie pinautomaten was het geld wat we probeerden te pinnen er gewoon niet. De vierde weigerde onze bankpas maar gelukkig accepteerde hij wel de Visa kaart. Nu zijn we dus 300.000 kyats rijker, ofwel 164 euro.

Martin is nog steeds niet fit (leeg) dus weer een paar pillen erin en een aangepast programma voor vandaag. Eerst naar de Kuthowdow pagode waar op 729 marmeren stenen de Tipitaka staat afgebeeld. Elke steen is geplaatst in een aparte witte bijpagode. Deze collectie wordt ook wel 's werelds grootste boek genoemd. Prachtig om te zien en om 08:00u in de ochtend nog niet te druk of te warm.

Daarna naar een groot monikkenklooster in Amarapura waar meer dan 1000 monniken leven. Iedere dag om 10:15u gaan de monniken in lange rijen langs families die donaties voor het eten doen, zoals rijst, fruit, snoep, broodjes en ook geld.
Hier zagen we naast monniken in donkerrode pij ook hele jonge monniken in witte pij. De kleine jongens in witte pij zijn al wel toegelaten tot het klooster maar nog niet beëdigd. Het is voor een familie een grote eer als je zoon in het klooster zit. Iedere jongen moet twee maal in zijn leven in het klooster, de eerste keer voor zijn 20ste levensjaar en een keer voor hij gaat trouwen. Ook de monniken die heel hun leven monnik blijven zijn vrij om te gaan en staan waar ze willen. Willen ze uit het klooster dan is dat geen probleem. Als je als jongen in het klooster hebt gezeten ben je altijd weer welkom om als monnik toe te treden op welke leeftijd dan ook.
Voor nonnen, die gescheiden van de monniken leven, is het een heel ander verhaal. Veel minder meisjes worden non. Dit omdat er heel veel bij komt kijken voor meisje. Vooral het feit dat ze hun hoofd moeten kaal scheren weerhoudt veel meisjes van toetreden tot het klooster.

Na het klooster op weg naar de U Bein brug. Een 1100 meter lange teak houten brug over het Taungmyomeer. Prachtig om te zien en ook alle bedrijvigheid op en rond het water was de moeite waard. Wij denken wel dat we hier nog net op tijd zijn en dat ook Myanmar gaat veranderen. We zien nu al bedelende mensen op de brug en verkopers die van alles van je willen. Dit hadden we in Myanmar nog niet eerder meegemaakt. Maar het was een prachtige tocht.
Daarna zouden we nog met een bootje op het meer varen maar dat hebben we gezien de conditie van Martin maar even overgeslagen ...

Onderweg terug naar het hotel zijn we door een straat gereden met alleen maar werkplaatsen waar marmeren boeddha's werden gemaakt en zijn daarna gestopt bij Mahamuni. Dit is een tempel waar een Boeddha staat die door (alleen mannelijke) gelovigen wordt beplakt met bladgoud. De contouren van de Boeddha zijn daardoor steeds minder te zien. Zijn vingers van zijn hand zijn bijna een volledige klomp goud. Erg indrukwekkend en inmiddels ook erg warm.

Toen kwam het einde van de rondrit en hebben we afscheid genomen van Ni! Morgen brengt mr. Strong ons naar Mount Popa. Nu een rustig middagje bij het hotel en zijn we inmiddels allebei niet fit dus de rust hebben we wel even nodig ...

Wordt (hopelijk wat fitter) vervolgd ...